|
|
Herkenbaar aan deze unieke combinatie van kenmerken
overhangende trossen paarse (zelden witte), 5-tallige, knikkende, geurende, bloemen met tot een gele kegel vergroeide helmknoppen
|
Algemeen
Bitterzoet is een zeer algemeen voorkomende, overblijvende plant en stelt weinig eisen aan grond, hoeveelheid licht en vochtigheid. Ze verdraagt zelfs zoute zeewind.
Ze groeit op droge tot natte, min of meer voedselrijke grond in moerasbossen, aan waterkanten, op drijftillen, aan heggen, ook in de zeereep en op geknotte bomen.
|
Bloem
De bloeiperiode loopt vanaf juni tot en met september. De bloemen zijn paars met in het hart een opvallende gele kegel van vergroeide helmknoppen.
Ze staan met 10 tot 25 bij elkaar in overhangende trossen.
De kroonbladen van pas geopende bloemen staan eerst recht of zijn licht teruggeslagen; de kroonbladen van de bloemen, die langer open zijn liggen meestal tegen de steel.
Elk kroonblad heeft aan de basis twee glanzende, groene vlekken met een witte rand.
De bloemen ruiken aangenaam, maar bevatten geen nectar, hoewel dat door de glanzende, groene vlekken wel zo lijkt.
Blad en stengel
De donkergroene, soms paars aangelopen bladeren zijn aan beide zijden zacht behaard, langwerpig tot eirond, hebben een gave rand en een zwak hartvormige of afgeronde voet. De voet van de bovenste bladeren is vaak spiesvormig of het blad is 3-tallig geoord.
De stengels zijn onderaan verhout, kunnen rechtop staan, op de grond liggen of zich winden om andere vegetatie.
Vrucht
De 1 cm grote, ovale bessen, die na de bloei gaan groeien, verkleuren van groen via geel naar rood en zijn glanzend. Ze bevatten vele zaden, die jaren kiemkrachtig blijven. De rijpe bessen zijn zacht en eetbaar voor vogels, die zo mede zorgdragen voor de verspreiding van de plant. Voor de mens zijn ze zeer giftig!
Toepassingen
Bitterzoet bevat glycosiden. Als je op de stengel kauwt proef je eerst de bittere smaak van de glycosiden. Dan gaat het speeksel met de glycosiden reageren en komt er sacharose vrij, dat zoet smaakt. Zoals de meeste nachtschade-soorten is bitterzoet giftig! Ondanks de giftigheid wordt bitterzoet gebruikt in de fytotherapie. Het heeft een vochtafdrijvende, ontstekingremmende en bloedzuiverende werking.
Weetje
Omdat bitterzoet een waardplant is voor de bruinrotbacterie, die besmetting van het oppervlaktewater kan veroorzaken, wordt de plant gezien als een probleem in de land- en tuinbouw. Bestrijding is niet makkelijk, omdat elk stukje wortel dat achterblijft, kan uitgroeien tot een nieuwe plant.
Vergelijkbare soorten
Door de kleur van haar bloemen in combinatie met de groene, witgerande vlekken aan de basis van de kroonbladen is bitterzoet niet te verwarren met 1 van de andere nachtschade-soorten.
|
|
Algemeen
- nachtschadefamilie (Solaneceae)
- overblijvend
- zeer algemeen
- 30 tot 200 cm
-
verspreiding
Bloem
- paars, zelden wit
- vanaf juni t/m september
- tros
- stervormig
- 10 tot 15 mm
- 5 kroonbladen, vergroeid
- 5 kelkbladen, vergroeid
- 5 meeldraden
- 1 stijl
Blad
- verspreid
- enkelvoudig
- eirond tot langwerpig
- top spits
- rand gaaf
- voet zwak hartvormig of afgerond
- veernervig
- zacht behaard
Stengel
- rechtop, windend of liggend
- weinig behaard of kaal
- rolrond of iets kantig
|
Bewerkte botanische illustratie van
bitterzoet (Solanum dulcamara).
|
|
